Dokument króla Kazimierza Wielkiego dla biskupa ormiańskiego Grzegorza we Lwowie z 4 lutego 1367 r.
Pergaminowy dokument, w którym król polski, Kazimierz Wielki zezwala Grzegorzowi, biskupowi ormiańskiemu osiedlić się we Lwowie, wykonywać swoje funkcje religijne i sprawować jurysdykcję nad Ormianami zamieszkującymi Polskę.
Ważnym elementem dokumentu jest zachowana pieczęć majestatyczna królewska, odciśnięta w naturalnym wosku i podwieszona na jedwabnym żółto-czerwonym sznurze oraz spisana na odwrocie dokumentu adnotacja w języku kipczackim, używanym przez Ormian polskich.
Jest to najstarszy dokument wystawiony przez władcę polskiego dla Ormian, zezwalający na ich osadnictwo i działalność na terenach Rusi i Podola, przyłączonych do Królestwa Polskiego przez Kazimierza Wielkiego. Jest kamieniem milowym w trwającej ponad 750 lat obecności osadnictwa ormiańskiego w Polsce oraz świadectwem tolerancji i gotowości życia w pokoju z innymi współmieszkańcami wielonarodowościowego i wielowyznaniowego państwa polskiego. Stanowi zapowiedź późniejszej tradycji wielonarodowej, wielokulturowej i tolerancyjnej (wielowyznaniowej) Rzeczypospolitej.
Dokument spisany w języku łacińskim był przechowywany we Lwowie do II wojny światowej. Po jej zakończeniu trafił razem z innymi materiałami archiwalnymi pozostałymi po Aleksandrze Czołowskim (1865-1944) do Archiwum Głównego Akt Dawnych w Warszawie.