Dzieło literackie jako pamiątka historyczna i nośnik narodowych wartości
Poemat autorstwa Adama Mickiewicza powstał w latach 1832–1834 w Paryżu, gdzie został opublikowany w 1834 roku przez Aleksandra Jełowickiego. Pierwsze polskie wydanie Pana Tadeusza ukazało się w Toruniu w 1858 roku w drukarni miejskiej dzierżawionej przez Ernsta Lambecka. Ta epopeja narodowa w dwunastu księgach pisanych trzynastozgłoskowcem jest jednym z najcenniejszych dzieł polskiej literatury. Przedstawia obraz utraconej ojczyzny, polskiego życia i obyczajowości w początkach XIX wieku. Utwór miał wielkie znaczenie zarówno dla obszaru polsko-litewskiego, jak i kręgu emigracji po powstaniu listopadowym. Po dziś dzień funkcjonuje jako pamiątka historyczna oraz nośnik narodowych i ponadczasowych wartości.
Rękopis Pana Tadeusza znajduje się w Zakładzie Narodowym im. Ossolińskich we Wrocławiu. Przechowywany jest w specjalnej ozdobnej szkatule z mahoniu i kości słoniowej, wykonanej na zamówienie Stanisława Tarnowskiego, jednego z wcześniejszych właścicieli zabytku.
Fotografie: Andrzej Niedźwiecki